Hola Señores

Hola Señores,

Hier de eerste blog van mijn backpack avontuur met Svenja in Peru en Bolivia. Ik probeer het kort te houden. Foto´s zijn te vinden op mijn facebook pagina gezien de snellere upload.

Na een lange vlucht van 12 uur waren we aangekomen in Lima. Er wonen circa 9 miljoen mensen, dus de hele dag door drukte. Omdat er zoveel auto´s rondrijden hangt er vaak smog en stinkt het naar uitlaatgassen. Van een roetfilter hebben ze hier nog nooit gehoord. Lima ligt aan de zee dus wilde ik surfen, en het gaat steeds beter. Na Lima zijn we verder gereisd naar Paracas, een klein plaatsje aan zee. Met een boot gingen we naar de Ballestas eilanden, wat aan diersoorten op de Galapagoseilanden lijkt. Hier leven heel veel vogels, pinguins en zeeleeuwen. Heel leuk om te zien in het wild, vooral de jonkies. Vervolgens zijn we, op aanraden van de hostel eigenaar, op de fiets naar een national park gegaan. Dit nooit weer! Het was de dakar-rally op z´n hollands: alleen maar woestijn en hitte. Na heel wat kilometers en zandheuvels konden we gelukkig een verfrissende duik nemen in zee. En het kan altijd nog erger. Onze italiaanse metgezel had geen water meegenomen (en dan is hij nog wel een brandweerman).
Onze volgende bestemming was Nazca. Gezien de temperatuur (30+) heb ik heerlijk aan het zwembad gelegen terwijl Svenja op pad ging. Vervolgens gingen we met de nachtbus naar Arequipa, de een na grootste stad van Peru. De stad ligt aardig hoog, zo´n 2300 meter boven zeeniveau. Een mooie stad, met veel witte gebouwen wat ze van steen uit de omgeving maken. Elke stad heeft zijn eigen plaza del armas, een centraal plein met een parkje.

In de buurt ligt de Colca Canyon, de diepste ter wereld (nee dit is dus niet de Grand Canyon). Met een groep zijn we op tweedaagse trektocht de canyon ingegaan. Echt het zwaarste wat ik ooit heb gedaan. We werden om half vier ´s nachts opgehaald en kwamen 3 uur later op bestemming aan. Gezien het rijgedrag van de chauffeur en de hoogte (3500 meter) kreeg ik last van reis/hoogteziekte. Hier hebben ze speciale coca-snoepjes voor, gemaakt van de cocaplant (hier maken ze ook cocaine van). Na een goed ontbijt begonnen we aan de hike met onze groep: in 3 uur afdalen langs de canyonwand over een klein paadje van een meter breed met veel rosten en losliggende stenen. Eenmaal beneden zijn we de rivier overgestoken en konden we even uitrusten tijdens de lunch. Hier kregen we alpaca-vlees (een soort lama). Vervolgens gingen we verder op weg naar onze lodge om te overnachten. Dit duurde nog eens 4 uur, en ik was kapot. Mijn hele lichaam was op. Onze slaapplek was een klein paradijs met palmbomen, zwembad en houten hutjes dus dat maakte veel goed. Er is geen warm water of electriciteit, en omdat het alleen te voet te bereiken is wordt alles met ezels vervoerd. Op tijd naar bed want de volgende ochtend ging de wekker om 4 uur en begonnen we aan het zwaarste onderdeel van de tocht. 1000 Meter naar boven klimmen over 5 km in ongeveer 3 uur. Omdat het donker was toen we vertrokken hadden we een hele mooie zonsopkomst. Na heel wat pauzes (door de ijlere lucht heb je moeite met ademhalen) kwamen we boven, en wat een uitzicht! Vanaf hier gingen we gelukkig verder met het busje en stopten we onderweg bij de hotsprings. Dit zijn natuurlijke baden verwarmd door water wat direct uit de bergen stroomt. Heerlijk om zo even te ontspannen na zo´n zware tocht. Ook maakten we een stop op het hoogste punt (4800 m) alleen hier geen mooi uitzicht omdat het sneeuwde. Onderweg nog veel lama´s en aplaca´s gezien en ook de 2 vulkanen die naast Arequipa liggen (erg indrukwekkend). Om het compleet te maken kregen we op de terugweg ook nog een lekke band.

De dag erna hebben we rustig aangedaan en vervolgens zijn we verder gegaan naar Puno. Dit ligt aan het Titicacameer, een enorm meer (180 bij 80 km) op grote hoogte (3500 m). Ook hier ben je bij lichte inspanning meteen buiten adem. Op het meer hebben we de drijvende eilandjes van riet bezocht, waar nog zo´n 1500 mensen op wonen. Erg bijzonder om te zien hoe primitief en afgelegen deze mensen wonen. Het zijn namelijk letterlijk drijvende eilandjes van riet met rieten huisjes erop. Puno was onze laatste stop in Peru want we gingen de grens met Bolivia over naar Copacabana. Was Peru al goedkoop, dan is Bolivia nog goedkoper. Ook Copacabana ligt aan het meer en hier hebben we isla del sol bezocht. Een mooi eiland waar we Svenja´s verjaardag hebben gevierd (hiephoi).

We hebben nog een stop te gaan voordat we op onze eindbestemming aankomen. Na La Paz zullen we in Cochabamba 6 weken verblijven om aan een vrijwilligersproject te werken. Meer info hierover volgt de volgende keer.

Liefs en groetjes

Charlotte & Svenja